Na een goede nachtrust in het hotel in Alamosa zijn wij rond
negen uur opgestaan. Wij waren vergeten het kaartje met ‘Do not disturb’ op te
hangen dus de housekeeping kwam vrolijk onze kamer binnenlopen terwijl wij nog
lagen te slapen. Vervolgens vielen wij weer in slaap maar al snel stond mijn
moeder voor de deur om ons definitief wakker te maken. Toen zijn wij ons maar
gaan omkleden. Rond tien uur waren wij allen zover en vertrokken wij richting
het National Park, blij dat wij het saaie stadje achter ons konden laten. Van
verre zagen wij de zandduinen al liggen, wat de indruk bij ons wekte dat wij
dicht in de buurt waren. Toch is de afstand van Alamosa naar het National Park
ongeveer 45 kilometer. Verkijk je hier dus niet op.
Eenmaal aangekomen
bezochten wij eerst het Vistitor Center. Niet heel bijzonder, gewoon een
Visitor Center zoals je die in andere National Parks tegen zult komen. Na een
kwartiertje besloten wij om door te rijden, verder het park in, richting de
grote zandduinen. Daar waren wij immers voor gekomen. Het was nog best een stuk
lopen de duinen in. Eenmaal wat verder binnengedrongen gingen wij lekker in het
zand zitten, gefascineerd door wat wij zagen. Ik kreeg persoonlijk de indruk dat
ik in de Sahara bivakkeerde, hoewel ik daar nog nooit geweest ben. Erg
indrukwekkend maar tegelijkertijd erg vreemd. Wij waren niet de enigen die door
de enorme zandbak heen slenterden..
Het viel ons op dat er veel mensen waren
die zich van de zandhellingen af lieten glijden. Zij waren aan het zandsurfen,
een soort snowboarden maar dan niet op sneeuw maar op zand. Bij Nienke en mij
begon het toch wel erg te kriebelen. Het leek ons ook erg leuk om ons van de
hellingen af te werpen. Wij besloten om een stel Nederlanders aan te spreken om
te vragen waar je nou eigenlijk zo’n speciaal sandboard kon huren. Zij stuurden
ons richting de lodge. Voor zo’n twintig dollar had je voor een hele dag beschikking
over zo’n sandboard. De lodge lag trouwens niet in het Nationaal Park maar iets
daarvoor. Toen wij eenmaal in het bezit waren van zo’n sandboard keerden wij
weer terug richting de zandduinen. Eenmaal daar genoten wij enorm. Het was een
erg leuke ervaring, hoewel het soms ook wel eng kon zijn. Met een enorme
rotgang ga je naar beneden en wij hebben meerdere keren het zand moeten
proeven. Desondanks was het het allemaal waard. Na twee uur zijn wij weer van
de zandduinen vertrokken, maar goed ook want het weer begon onrustig te worden.
Ik vond het een bijzonder National Park. Het park bestaat niet alleen maar uit
zandduinen maar er zijn ook bergen en riviertjes te vinden. Dit biedt de
gelegenheid om verschillende activiteiten te ondernemen. Zo kan je ook trials
lopen in de bergen en zwemmen in beekjes.
Na het zandsurfen zijn wij weer
richting het stadje vertrokken. Eenmaal bij het hotel aangekomen zijn Nienke en
ik het zwembad ingedoken. Erg verfrissend en verschonend want het zand zat
werkelijk waar overal. Na een lekker avondmaal besloten wij de rest van de
avond op onze hotelkamer te relaxen. Het was een geslaagde dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten