Vandaag is de
reisafstand te overzien en dat is maar goed ook, want op de route – die over de
Million Dollar Highway voert – is veel te zien en te doen, waardoor we onze
tijd alsnog nodig hebben.
Omdat we bij
vertrek niet meer precies weten welke weg ook wel Million Dollar Highway heet,
besluiten we hiernaar te vragen in de general store bij de campground. We
worden geholpen door meneer Vanderpas (1 x raden waar de familie vandaan komt),
die het ons haarfijn uitlegt en nog wat tips geeft die de moeite van het
bekijken waard zijn. De Million Dollar Highway blijkt highway 550 te zijn, die
tussen Durango, Silverton en Ouray door een berglandschap voert dat aan de
Alpen doet denken.
De eerste stop
maken we in Old Town Durango. Eigenlijk willen we alleen een SD-kaart voor de
Gopro halen, maar omdat we toch moeten zoeken, doen we meteen wat indrukken op.
Durango is al vrij oud voor Amerikaanse begrippen en het centrum heeft een
leuke, levendige sfeer met – naast de bekende toeristische winkeltjes – boetiekjes,
galeries en allerlei horeca. Je kunt hier ook een treinrit maken naar Silverton
met een historische stoomtrein. Deze voert door een schitterend landschap. Trek
daar wel een hele dag voor uit, want de treinen vertrekken in het hoogseizoen ’s
ochtends – 3 in getal – vrij vroeg en kort na elkaar om pas aan het einde van
de middag weer terug te komen.
Na Durango gaat
het snel de hoogte in, tot zo’n 3000 meter. Een spectaculaire afdaling brengt
ons in Silverton, een oud mijnstadje. Ook hier een leuke en authentieke sfeer. We
treffen hier ook de stoomtreinen uit Durango. Daarnaast doen we nog een
ontdekking: dit gebied is een waar walhalla voor het maken van 4x4 tochten in
veel verschillende moeilijkheidsgraden. We smeden nu al plannen om hier nog eens
terug te komen.
In de omgeving
van Silverton bevinden zich heel veel oude mijnen, die vooral waren gericht op
de goudwinning. Een aantal is geopend voor publiek, waarbij je een rondleiding
kunt krijgen. Wij zijn meer in voor een self guided tour en daarom gaan we
kijken bij de Mayflower Gold Mill. Deze fabriek uit 1929, die het ruwe, in de
omgeving gedolven gouderts verwerkte werd in 1991 van de ene op de andere dag
stilgelegd en verlaten. Sindsdien is alles onaangeroerd gebleven. Een stichting
heeft zich over de fabriek ontfermd en deze opengesteld voor publiek. Voor wie
van industrieel erfgoed houdt is een bezoek een echte aanrader.
Na Silverton
gaat het verder door hoge bergen over steile passen, langs diepe afgronden en
met spectaculaire uitzichten. Zelfs onze Gopro slaat er steil van achterover,
want deze laat plotseling los en valt van de auto. Gelukkig vinden we hem onbeschadigd
(!) terug en doet hij het nog. Voorbij het plaatsje Ouray, dat zelfs wat
Zwitsers aan doet, worden de bergen lager. Het gaat nu vlot naar Montrose.
We overnachten
hier in een hotel van de keten Super 8, die we nog niet kenden. Blijkt een prima
hotel te zijn, met mooie kamers en een heerlijke douche. Verder blijkt Montrose
te beschikken over één van de laatste drive-in bioscopen in Amerika, dus die
hebben we nog even in het donker bekeken. Vanaf de weg dan, want om nu nog twee
uur in de auto naar een horrorfilm te gaan kijken, nee. Mooi geweest voor
vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten